dinsdag 23 januari 2018

Lost in translation, Sofia Coppola, 2003.

Poster
'Relaxing time - make it Sentory time.' - Met deze reclame-slogan begint deze film, waarin Bill Murray een acteur op zijn retour speelt, die in Japan is om een reclame-boodschap op te nemen. De scene duurt minutenlang, en is verschrikkelijk leuk, de filmer spreekt Japans, een vertaalster brengt de boodschap aan Murray over, hij begrijpt de helft niet, van hem worden de vreemdste poses verwacht. Hij reageert zowel beleefd als ironisch in een situatie waarin hij volkomen vreemd is. We weten nu meteen wat de titel inhoudt. 
Bob Harris - de naam van het personage - heeft slapeloze nachten. Hij niet alleen: in hetzelfde hotel als hij verblijft Charlotte, die ook niet slapen kan. Zij is sinds twee jaar getrouwd met een fotograaf die nogal van zichzelf vervuld is. 
Bob en Charlotte ontmoeten elkaar, en ondanks het leeftijdsverschil kunnen ze het heel goed met elkaar vinden. Bob belt af en toe met zijn vrouw, die zich voornamelijk druk maakt om de staaltjes van vloerbedekking die ze hem toestuurt. De man van Charlotte is op stap met een vrouw die op roem uit is. 
Je denkt voortdurend dat de twee - Bob en Charlotte - met elkaar naar bed gaan, maar dat gebeurt niet. Wel liggen ze samen in bed en praten over het leven; ook bezoeken ze samen vrienden van Charlotte in Japan, waardoor we een inkijkje krijgen in het sociale leven daar. Veel beelden van de stad, karaoke, en bar-bezoek. Het beeld dat we van de Japanse tv krijgen is hilarisch! Bob belandt een keer in bed met een prostitué, als Charlotte die vrouw bij hem thuis ziet treedt een soort bekoeling in tussen Bob en Charlotte..
Uiteindelijk zal Bob weer het vliegtuig naar huis nemen, hij is vooral dol op zijn kinderen. Het afscheid is heel mooi: middenin een drukke verkeerstraat fluistert Bob haar iets in haar oor, wat haar zichtbaar ontroert. Zo gaan ze 'goed' uit elkaar. Einde film. 
Voor meer informatie over de film: zie deze WIKIPEDIA LINK. Hierin is ook te lezen dat er in Japan een controverse ontstond, omdat de film racistisch zou zijn.

Nog een paar weetjes:
Sofia Coppola is de eerste vrouw die genomineerd werd voor een Oscar voor beste regie.
Over de woorden die Bob in Charlottes oor fluistert is veel gespeculeerd. Het kan zijn:  "I love you. Don't forget to always tell the truth." Maar ook is gesuggereerd: "I have to be leaving... But I won't let that come between us. OK?"
Sofia Coppola zou Bill gevraagd hebben Scarlett in de laatste scène te kussen. Dit stond niet in het script, en Scarlett was hier niet van op de hoogte gebracht. Coppola, die wel vaker op deze manier te werk gaat, wilde zo een spontane reactie van de actrice vastleggen.

Ik zelf vond het spel van Bill Murray fantastisch; zijn veel jongere tegenspeelster paste precies in die rol.
Ze verveelt zich in het mooie hotel en kijkt uit over de stad.
Lamp heeft bijna dezelfde kleur als haar mooie doorschijnende onderbroekje. 

Park Hyatt hotel, Tokyo; zwembad


Ze sommen de verschillen in leeftijd op.
En vallen eindelijk in slaap.

Relaxing time - Sentory time.



Je kunt je het gevoel van vervreemding in die enorme stad Tokyo goed voorstellen.
Kijk hoe klein zij is. 
Een heel teder moment.
En zo blij kijkt ze dan.
Stadsbeeld.
Samen slapeloos tv kijken,
T-shirt binnenste buiten, karaoke
Japanse poster
Ook weer hilarisch: links Japanse tv-persoonlijkheid. Ik denk dat hier de controverse wel vandaan kwam (o.a.)
Hier is ze even niet welkom, vanwege ander vrouwenbezoek. Er is overigens nog een andere scene met een hem opgedrongen prostitué, die ook weer hilarisch is. 



Raar sterretje gaat er eventjes met man vandoor. 

Sofia Coppola, geboren 14 mei 1971, dochter van Fancis Ford Coppola. Ze maakte ook de film Marie Antoinette van 2006.
Trailer
Een heel leuke recensie is te lezen onder de link ROGEREBERT.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten