Opeens stond er weer een nieuw gebouw in Amsterdam-Noord; vlak bij Eye. We wilden wel eens even kennis gaan maken.
Het zou een vlucht over Nederland zijn, in drie delen. Ongeveer een uur durend. Compleet met nattigheid, geuren, gebonk van je stoel.
Vooruit dan maar: onze film in Eye begint pas over anderhalf uur, laten we eens kijken of wij ook eens iets nieuws kunnen melden aan onze kinderen, in plaats van andersom!
Aankomst in zaal I.
Overal was personeel dat ons welkom heette.
De film hier begon met een slap praatje van deze kerel.... Hoe heet ie toch ook maar weer?? En wat is ie oud geworden.
En wat doet hij onecht.... Gadver.
Verhip....! Dit was 'm: Peter Lusse
Van, jawel: Vrienden voor het leven.
Lang geleden....
En toen ie eindelijk uitgepraat was, gingen we naar zaal twee. Maar helaas: daar begon hij alweer! Dit keer in het Engels, met allemaal informatie over Nederland. Hadden we daar nou zo'n behoefte aan?
Voor wie was dit eigenlijk bedoeld?
Ik begon flink spijt te krijgen van onze € 33,--! Naast mij werd het onheilspellend stil. Oeit, ik had tot de aankoop van dit kaartje aangezet....
Goddank veranderde alles in zaal drie. Al je losse spullen moesten in een bak onder je zitplaats. Je moest vastgezet worden in de gordels, en je werd daar ook op gecontroleerd. Mensen met hoogtevrees werd afgeraden deel te nemen. Niet schrikken, je zou ook een beetje nat worden.
Het licht ging uit, de bank schoof wat naar voren, we hingen met onze stoelen middenin het heelal met sterren.
Brrrr.
Eerlijk is eerlijk: hier kregen we géén spijt van. Het was echt heel spectaculair. Ik héb hoogtevrees, maar ik heb wel mijn ogen wijd open gehouden. Ik kneep hard in Tons hand. Vooral als we keihard vlogen was ik bang, ik tilde mijn voeten af en toe op als ik dacht dat ik bijvoorbeeld een boom of een vlaggenmast ging raken. Vlak over zee werden we inderdaad nat, vlak over de bossen was eng toen zich daar ergens een gat aandiende. Ton rook de tulpen toen we over de bollenvelden vlogen. Van de Erasmusbrug raakte hij ontroerd.
Het is supercommercieel, maar vooruit maar.
Dit is een promotiefilmpje. Eerlijk is eerlijk: het is niet na te voelen als je niet dáár geweest bent.
Zo dus. :-)
Naast mij zaten een moeder met een klein meisje. Om maar even het verschil aan te geven: dat kind wilde meteen nóg een keer!
Ondanks het spektakel was ik blij dat ik eruit mocht.
Zie ook bij de opening van deze 'flight experience' de recensie in HET PAROOL.
Interessant is nog om te weten, dat de makers van deze film over Nederland dezelfde zijn als die van Amsterdam Wildlife. Dit was een natuurdocumentaire van stadsecoloog Martin Melchers en presentatrice Merel Westrik, en die trok meer dan 10.000 bezoekers naar de bioscoop.
Martin Melchers en Merel Westrik, makers van de film. Met alle mooie stukjes Nederland erin, laat ik dat ook even duidelijk zeggen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten