Poster Deens
Poster Engels
Alweer een film in de reeks Canvas-Cinema. Een zogenaamde 'zwarte komedie'. Uit Denemarken.
De VPRO-gids gaf slechts drie sterren. De mensen die de film hadden aangedragen en kwamen aanprijzen bij CANVAS vonden hem GE-WEL-DIG!
Ik snap het allebei.
Meteen aan het begin al een idiote opmerking van slager Holger, de werkgever tot dan toe van de twee aankomende slagers.
Het is een idiote film, met humor die helemaal niet kán - kannibalisme. Of, zoals de Belgen zeggen: dingen waarmee je eigenlijk niet kunt lachen. En toch moest ik af en toe vreselijk lachen. Omdat het allemaal té erg is. Te gek. En precies helemaal niet leuk.
Per ongeluk ontdekken twee 'nieuwe' (groene?) slagers dat mensenvlees goed verkoopt. De mensen staan in rijen voor de winkel.
Allebei zijn het vreemde figuren. Svend 'Zweet' gaat ervan uit dat niemand van hem kan houden. HIj wordt al zijn hele leven gepest. Zijn vriendin verlaat hem. Pas als hij mensenvlees (als kippenrolletjes) verkoopt, ontdekt hij wat het is dat mensen iets goeds in hem zien. Dat maakt hem ook volhardend in het kwaad.
Tot aan die rijen voor zijn winkel...
Die prachtige Mads Mikkelsen is heel onaantrekkelijk gemaakt.
Zijn compagnon Bjarne rookt de hele dag wiet, praat niet, en schopt alleen maar tegen schenen als er iets anders moet. Hij heeft een hersendode broer, die echter weer tot leven komt. Deze Eigil maakt hem het leven zuur.
Dit is een van die opmerkingen waarom je in de lach schiet
Zweet Svend gaat maar door met mensen vermoorden door ze in de vriescel op te sluiten.
De electricien, de makelaar, de psychiater van het verpleeghuis van Eygil, de ex-vriendin van Svend, en (bijna) Astrid en Eygil...
Het is inderdaad een raar gezicht, zo aan die vleeshaak.
(En dan moest ik nog lachen ook. Bloos.)
Bjarne krijgt een veel normaler leven.
Hoewel... hij raakt bevriend met een meisje dat de hele dag op het kerkhof werkt.
Astrid, gespeeld door Line Kruse. Zij is de echtgenote van de regisseur, Anders Thomas Jensen.
Nikolaj Lie Kaas speelt een dubbelrol; hij is zowel Bjarne als Eygil, het verwende broertje van Bjarne.
De slagertjes dreigen ontdekt te worden, het meisje Astrid plus Eygil worden op het nippertje van de vriesdood gered.
Ze begeven zich hier op gevaarlijk terrein
En de voedselinspectie ontdekt dat er geen mensenvlees in het geding is (dát is op het nippertje op) en dat het grote succes aan de marinade van Svend ligt. Eindelijk krijgt Svend échte erkenning.
Mads Mikkelsen in een heel at aantrekkelijker gedaante.
Slot van de film.
Samen met de ruziënde Svend en Eygil wie de grootste bal heeft.
Beetje stom.
Hoewel ik vaak moest lachen, was de film niet alleen maar goed. Het voldeed niet echt dat ze vrijuit gingen met alle gepleegde moorden. Of dat hun verkoopsucces opeens aan de marinade bleek te liggen... Ook dat het goed kwam tussen Bjarne en Astrid was wonderlijk, gezien het voorafgaande.
En ik vond de figuur van Eygil niet leuk. Ook een beetje een rare twist in het verhaal.
Twee gekken. Dat was wél leuk.
In het voorprogramma van Canvas-Cinema lieten ze zien hoe de 'haircut' van Sven (Mads Mikkelsen) gedaan werd. En ook hoe hij zelf zijn gezicht van zweet voorziet: steeds als hij in de problemen is, gaat zijn hand naar zijn broekzak, waar hij zichzelf 'bedruipt' met zweet: letterlijk dus.
Trailer
De regisseur.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten