Posters; rechts de Nederlandse
Gisteren op de fiets naar Eye geweest. Het was er heerlijk weer voor, weinig wind, zonnetje.... maar het betekende wel, dat wij de enige twee bezoekers in de filmzaal waren die deze film wilden zien!!!
Dat maakte het voor ons niet minder, integendeel.
Câini (betekenis: honden) was een ongelooflijk spannende film. Het is een Roemeense film, en zover ik me herinneren kan is dit mijn eerste uit dat land. Bogdan Mirica is een jonge regisseur, hij schreef ook het scenario.
De flyer bij de film noemt de film 'een mix van hedendaagse western-noir en een thriller; tevens is de film het bewijs dat de Roemeense New Wave nog steeds springlevend is.
Ik wil proberen te vertellen wat de film zo spannend maakt. In het begin bijvoorbeeld, kruipt de camera uiterst langzaam over de grond van het landschap; je ziet gras, en kuilen, en als 'geroutineerd kijker' verwacht je elk moment ergens een lijk te zullen zien.
Maar de camera kruipt verder, naar een water met kroos, waarin opeens een luchtbel opborrelt. Een hele tijd niks, en dan weer een. Nog een keer... en dan komt er opeens iets griezeligs boven... Is het een afgehakt hoofd?
We zien het niet goed.
Dan reizen we met een jonge man mee, die op de bus zit te wachten. We komen in een oud huis midden op het land. Er woont een oude man, die de jonge man verwelkomt.
Uit het gesprek maken we op, dat al het land plus het huis van de jonge man is, geërfd van zijn opa, die overleden is. Het land is uitgestrekt en ligt in het noordoosten van Roemenië. Daar grenst het aan Oekraïne, en die positie maakt allerlei handel mogelijk die verboden is. Alles is altijd al zo geweest, het zal ook wel nooit veranderen.
De jonge man met de huisbewaarder. Later blijkt dat die ook niet deugt, hij is betrokken bij de verdwijning van mensen.
De jonge man - hij heet Roman, maar dat horen we pas veel later - wordt gek van het hondengeblaf, van de hond Politia.
Later blijkt dat de groep criminelen ook goed voorzien is van honden. waarschijnlijk blaft Politia daarom zo veel.
's Nachts ontdekt Roman auto's op zijn land. Wat gebeurt daar?
Er zijn twee politiemannen, een oude en een jonge. Bij de oude politieman wordt een voet gebracht, in een schoen: dat was het enge ding dat in het water opborrelde.
Bizarre scene: Hogas (deugdzame agent) ontleedt de voet. Aan tafel, naast zijn biertje. met een vork peutert hij de sok los, en hij plaatst de voet voor het gemak op zijn bord.
De politie-man gaat op zoek. Hij waarschuwt de jonge man, die met de erfenis, dat hij maar beter kan vertrekken.
We zien hem ook in een gesprek met een van de 'criminelen', aan wie hij een mobieltje geeft, verborgen in een pakje sigaretten.
Dit is de crimineel die het pakje sigaretten (het mobieltje) krijgt.
De jonge man die Roman helpt met het innen van de erfenis verdwijnt spoorloos. Roman voelt zich verantwoordelijk.
Hij komt in contact met een groep enge kerels, op het moment dat hij 's nachts een varken doodt. De criminelen zeggen dat het varken hondsdolheid heeft.
Roman moet komen barbecuen, en wordt geïntimideerd door alles, maar vooral door de leider, Samir. Deze ontdekt het mobieltje (dat verboden is in de bende). Roman vertrekt.
Samir slaat de man met het mobieltje dood met een hamer in de auto.
Intussen komt de vriendin van Roman naar hem toe. Een complicatie, want nu kan hij niet meer zo goed zijn eigen gang gaan.
Alles loopt uiteraard fout af. Roman wil nu zelf zijn erfenis gaan regelen, en laat zijn vriendin alleen. Die wordt belaagd door Samir. Er gebeurt niks terwijl wij kijken, maar we voelen alle dreiging. Roman keert halverwege terug naar zijn vriendin.
Samir heeft het bloed van zijn kompaan nog op zijn shirt, als hij bij het meisje komt.
De politieman zien we op weg naar ik-weet -niet-waarheen. Hij hoest bloed op, hij lijdt aan longkanker.
Hij is echt doodziek.
Hij gaat naar het huis van Roman.
Hij ziet de hamer op de grond, de auto van Roman. Dan zien we ook Roman dood op de grond liggen, hij heeft hetzelfde lot ondergaan als de crimineel die Samir doodde. Samir zit op de stoep van het huis. 
Hogas voegt zich bij hem. De vriendin is 'weg', zegt Samir. De politieman doodt Samir.
Toen ik voor mijn blog ging zoeken, vond ik de foto's van de acteurs. Heel gewone, allemaal aardige mensen. Zie zo'n Samir bijvoorbeeld. Heel geruststellend!
Gheorghe Visu, Hogas (de politieman)
Vlad Ivanov, Samir
Costel Cascavel, Pila
Romans vriendin
Dragos Bucur, Roman (hoofdpersoon)
Bogdan Mirica, regisseur en scenario-schrijver.
Mirica is geboren in 1978 in Roemenië. Hij studeerde journalistiek en communicatie, werkte als uitgever, editor en schrijver, en volgde daarna nog een opleiding scenarioschrijven en filmproductie. Zijn eerste film, Bora Bora (1911) was een korte film die meermalen werd onderscheiden. Voor Câïni ontving hij de FIPRESCI-prijs op het filmfestival te Cannes. (= Fédération Internationale de la Presse Cinématographique).
De titel. Câini, laat vragen open. Er is de hond Politia, en er zijn, alleen hoorbaar, de honden van de criminelen.
Staan zij symbool voor de criminelen zelf? Blijft Politia verbonden met de bende, ook nu haar baasje dood is?
Dit zijn de associaties die ik er zelf bij heb.
Hier een kaartje van Roemenië; het uitgestrekte gebied moet in het Noordoosten liggen.
Trailer
's Nachts erop uit. Zijn metgezel is later in het verhaal verdwenen.
Enkele acteurs, met de regisseur.
De anekdote van de leeuw vond ik wel erg leuk in deze film: een jager ziet een leeuw; hij schiet op hem. Maar even later komt hij weer tevoorschijn. De jager schiet weer. Hij komt weer tevoorschijn. De jager schiet opnieuw. De leeuw komt weer tevoorschijn. Dat gaat zo door. Na zo veel keer schiet de jager weer, en als de leeuw wegblijft, loopt hij naar de bosjes. Hij ziet zeventien dode leeuwen, hij had ze allemaal gehad. Maar er kwam steeds een nieuwe. Ook nu weer: maar nu eet die de jager op.
Het wordt verteld om te laten zien hoe de misdaad daar op het land nooit zal ophouden, er komen steeds nieuwe 'leeuwen'.
De stijl van de film deed erg denken aan de film die ik pas gezien had van de Coens: No country for old men. Bogdan Mirica noemt de Coens ook als één van zijn inspiratiebronnen. Daarnaast Cormac MacCarthy, de schrijver van het boek met dezelfde titel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten