Posters
Al weer zo'n spannende documentaire over een moordzaak (na de vijfdelige over O.J. Simpson). Deze werd in drie delen uitgezonden voor Canvas, met een Engels / Duitse titel. Dit vanwege de regisseur, Marcus Vetter, een Duitser van geboorte. Ook de ene hoofdpersoon, Jens Söring, is van Duitse afkomst.
Ten tijde van de moord was Jens Söring 18, Elisabeth Haysom 20.
Er zijn beelden van de rechtszaken tegen de twee verdachten, Jens Söring en Elisabeth Haysom; het was zelfs de eerste keer dat een rechtszaak helemaal gefilmd mocht worden.. De serie begint met de rechtszaak tegen Elisabeth. Wat meteen opvalt, is dat de getuigenissen van Elisabeth onbetrouwbaar zijn; ze zegt dingen die ze in eerdere gesprekken met justitie geheel anders voorstelde. De ondervragers weten er dan ook geen raad mee.
In één van de rechtszaken zakt Jens' mond open van verbijstering bij wat Elisabeth getuigd.
In die eerste serie zien we ook, hoe Jens afgevoerd wordt en naar de gevangenis gaat. 27 jaar later doet hij daar zijn verhaal over de ware gang van zaken. Deze monoloog maakt het belangrijkste deel uit van de documentaire.
Jens Söring, zoals hij zijn verhaal doet in de film.
Jens en Elisabeth waren geliefden. Zij had problemen met haar ouders, ze vertelde Jens zei dat ze door hen verwaarloosd werd en dat haar moeder haar misbruikte. Er waren naaktfoto's van haar op de rechtszaak, die door haar moeder gemaakt zouden zijn.
Jens - die toen pas 18 was - werd aangestoken door haar haat tegen haar ouders. Zij uitte regelmatig de wens, dat haar ouders stierven; of fantaseerde dat ze hen zou vermoorden.
Haar vader, Derek Haysom
Derek en Nancy Hasyom, ouders van Elisabeth.
Op zekere avond vroeg zij, of haar vriendje Jens voor een alibi wilde zorgen. Hij moest bioscoopkaartjes kopen, als bewijs dat hij die film met Elisabeth gezien had. Hun logies waren in het Marriott-hotel. Elisabeth kwam niet terug op de afgesproken tijd, waardoor hij kaartjes kocht voor een volgende film, en zo nog een.
Pas om twee uur 's nachts kwam zij terug in het hotel, roepende dat ze haar ouders had vermoord.
Politie-agenten spraken van 'een slachthuis.'
Krantenbericht van toen.
Het huis waar Elisabeth Haysom's ouders woonden, in Loose Chippings.
Ze beraamden een plan, dat hij voor de moord zou opdraaien. Dat had hij voor haar over, 'uit liefde.' Hij ging ervan uit, dat hem als diplomatenzoon, de doodstraf niet zou overkomen. Hij vond een literair voorbeeld in A tale of two cities, van Charles Dickens:
Het boek beschrijft op parallelle wijze diverse levens, met name die van de eerbare Franse aristocraat Charles Darnay, die slachtoffer wordt van de razernij van de revolutie, en van Sydney Carton, een drankzuchtige Britse advocaat die verliefd is op Darnays vrouw Lucie Manette, de derde hoofdpersoon. Uiteindelijk groeit Carton uit tot de tragische held van het verhaal: als Darnay door de Franse revolutionairen ter dood wordt veroordeeld, redt Carton zijn leven en bestijgt uiteindelijk in diens plaats het schavot.
Hun correspondentie diende als bewijsmateriaal.
Dat pakte anders uit, er hing hem (toch!) zelfs een paar jaar de doodstraf boven het hoofd.
De rechtszaak diende twee keer. De eerste keer nam Jens alle schuld op zich. Maar hij kwam hierop terug.
Bij de tweede keer, vertelde hij in plaats van de leugen die zijn vriendin moest beschermen, de waarheid. Maar de waarheid was na die eerste volledige schuldbekentenis natuurlijk niet zo maar geloofwaardig. Bovendien was er een bebloede sok-afdruk die precies paste bij een sok-afdruk die van hem.
Een gevonden sokafdruk in de woning van de vermoorde Haysoms; de andere van Jens
Elisabeth werd tot 90 jaar veroordeeld. We zien haar niet meer terug in de documentaire.
Intussen is er een detective op de zaak gezet, uitgaande van een Parole-commissie, die overtuigd is van de onschuld van Jens.
In de loop van de jaren verbeteren de onderzoeksmethoden. Er is DNA-materiaal gevonden in het huis: haar, bloed, en vingerafdrukken. Eer is niets bij van Jens! De vingerafdrukken op flessen sterke drank zijn alleen van vader Haysom en van Elisabeth. En er is DNA van iemand die ze niet kennen.
Nóg een reden om de zaak te heronderzoeken was, dat Jens verdediging niet echt goed verliep: hij had een Duitse advocaat en een beginnende Amerikaanse. Beiden waren niet goed op de hoogte van de procedures van de Virginiaanse rechtbank, waardoor sommige vragen niet beantwoord werden.
Ook is er nooit een daderprofiel gebruikt. Allemaal redenen om de uitspraak van destijds in twijfel te trekken.
Welke kenmerken moet een dader hebben? Er wordt achteraf naar gezocht in deze zaak.
Men is inmiddels ook overtuigd, dat Elisabeth de moord niet in haar eentje gepleegd kan hebben. De detective zoekt naar James (Jim) Farmer: de man bij wie Elisabeth Haysom schulden zou hebben voor drugs. Naar hem is zij toe op de avond dat Jens met bioscoopkaartjes voor een alibi moet zorgen. Helaas is die man inmiddels overleden.
Zou hij degene geweest kunnen zijn die Elisabeth bij haar moorden geholpen heeft?
Alle feiten van destijds met krantenknipsels, tv-berichten enzovoorts, zijn terug te vinden op de site
NIEUWSARCHIEF.De rechtszaak diende in 1987.
.
De Parole-commissie aan het werk
Jens Söring en ..... Haysom nú. Haysom was niet beschikbaar voor een interview. Wel heeft ze niet zo lang geleden toegegeven dat haar moeder haar misbruikte.
Marcus Vetter, onder en boven. De maker van deze spannende documentaire.
De documentaire werd gemaakt samen met Karin Steinberger.
Trailer
Geen opmerkingen:
Een reactie posten