dinsdag 12 juli 2016

Falling down, Joel Schumacher, 1993

Deze film is om een heleboel redenen leuk: hij is grappig/idioot, hij zit goed in elkaar, er wordt voortreffelijk gespeeld, de plot is verrassend, ondanks de gekte is hij geloofwaardig. 
Er zitten leuke lijntjes in, bijvoorbeeld het lijntje 'gekte': Michael Douglas als de geflipte huisvader William Foster, de vrouw van Martin Prendergast, de eigenaar van de dumpstore, de moeder van Foster. De manier waarop verteld wordt is leuk: bijvoorbeeld het verruilen van moordwapen naar een steeds groter ding: honkbalknuppel wordt vlindermes, vlindermes wordt geweer, geweer wordt tas vol schiettuig.

Het is genieten met Michael Douglas, maar niet minder met Robert Duvall als Martin Prendergast. 
Pas op het allerlaatst begrijp je wat er mis is met Foster:

Poster
Prendergast, wordt gepest door collega's omdat hij altijd binnen blijft. Hij verraadt niet dat de werkelijke reden is dat zijn vrouw bang is dat hem iets overkomt. 
Pas aan het eind durft hij tegen haar in te gaan: Jij kookt, en je laat verdorie het vel om de kip heen zitten. Ha!
Ook weer zo leuk - tegelijk eng: in de Whammy-burger, waar Douglas voortdurend glimlachend behandeld wordt, maar geen ontbijtje krijgt. 
Zo zit de film vol met maatschappijkritiek: op slecht sprekende buitenlanders, geen ontbijt meer na 11.30 uur, de straat die voor niks wordt opengebroken. 
Je voelt met hem mee om die kritiek.
Uiteindelijk gaat Prendergast (op de rand van zijn pensioen) tóch naar buiten. Met zijn psychologisch inzicht 'krijgt' hij Foster. We zien flashbacks van zijn dwangmatig gedrag tegen zijn dochtertje Adèle. We snappen nu waarom hij zo graag naar huis wil, en waarom zijn vrouw dat niet toe kan staan!
Foster 'falls down'.
Mooie verbeten look.
Met dit heerschap is het kwaad kersen eten. Gelukkig loopt dit ook goed af voor onze held. 


Ziet u het verschil tussen de sappige burger op het plaatje, en dit miezerige ding in mijn hand?
Weer die engerd, gespeeld door Frederic Forrest.
Het is de verjaardag van Adèle, hij koopt dit dingetje voor haar, met een draaimolenpaardje. Later zien we dat juist dat paard zo'n rol heeft gespeeld bij zijn echtscheiding.
Ja, dat zou hij wel willen...
Prendergast.
Dringt hier door dat hij degene is die uit huis geweerd moet worden? Terwijl de hele film lang hij kritiek heeft op Jan en Alleman?
Trailer
Joel Schumacher, regisseur.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten