zaterdag 28 mei 2016

Eigenlijk lieten moslims hem koud - 7e en laatste Erasmus-lezing, Ahmed Aboutaleb, 28 mei 2016.


Erasmus is volgens Aboutaleb vooral een complex persoon, die niemand voor zijn eigen parochie kan annexeren. Hij noemt Erasmus een 'diamant met vele facetten.'
Hij is vernoemd naar de heilige Erasmus, geboren 240 jaar na Christus, een Syriër die vervolgd werd door de Romeinse keizer Diocletianus. Hij was (toen al!) een bootvluchteling.
De achternaam die Erasmus koos was Roterodamus. 
Aboutaleb over Erasmus Roterodamus
Veel thema's waarover hij schreef zijn nog steeds actueel: zijn pleidooi voor verdraagzaamheid, de vrijheid van meningsuiting en de positie van vrouwen, om er enkele te noemen.
Erasmus wilde mensen tot betere mensen maken door hen op te voeden. Taal, opvoeding en godsdienst waren de geëigende middelen om mensen te verbeteren. Qua geloof interesseerde ehm alleen het christendom,islam en jodendom gingen aan hem voorbij. Hij bestudeerde ze niet, maar bestreed ze ook niet.
De Turkenkrijg, Erasmus, nieuwe uitgave.
In zijn boek De Turkenkrijg van 1529 komt zijn visie op de Turken wat nadrukkelijker aan de orde. Hij behandelt de Turken vooral als een politieke factor. Vond hij dat we oorlog tegen hen moesten voeren? Die vraag was actueel, want de Turkse legers stonden in die jaren voor de poorten van Wenen.
Sultan Suleyman I, portret toegeschreven aan Titiaan, ca. 1530. Ik denk dat hij degene is die met zijn kamelen voor de poorten van Wenen stond.
Erasmus vond de Turken een 'door rijkdom verslapt volk.' Niet dat de christenen beter waren, die waren ook verkikkerd op rijkdom en weelde.
We moesten daarom naar 'de Turk in onszelf' kijken, en dan kon zó het genezingsproces beginnen. Dus als de Turken ervan langs krijgen, krijgen de geloofsgenoten er al even hard van langs.

Zo maakt hij van een wij-zijtegenstelling een intern probleem. Christenen moeten het over een andere boeg gooien.
We kunnen de moslims ook nooit bekeren, bekering met het zwaard werkt nu eenmaal niet. Erasmus is voor praten, de dialoog aangaan.
Aboutaleb vindt dit de blijvende betekenis van Erasmus. De pijlers van Erasmus' denken zijn taal, gedrag en geloof. Gedachten zijn vrij, vrijheid van meningsuiting is prima, mits het beschaafd gebeurt. Mensen dienen vaardiger gemaakt te worden.
Aboutaleb breekt een lans voor taalvaardigheid voor iedereen, het leren van de Engelse en Nederlandse taal is een must voor vluchtelingen. We moeten samen communiceren, en delen.
Plaats jezelf niet buiten de naatschappij, doe aan zelfonderzoek om de dreiging van buiten op te heffen,
Beschaving begint bij jezelf.
Deze zeven mensen hielden allen een lezing in het kader van het Erasmus-jaar. Ik heb ze alle zeven geblogd.
Aboutaleb, vóór integratie, compassie, en dialoog.
Elke lezing werd in Trouw opgeluisterd met een foto van glas-in-loodkunstenaar Marc Mulders
Desiderius Erasmus; ik heb altijd de voornaam Desiderius bij hem geleerd.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten