zaterdag 5 maart 2016

The Crash, Paul Haggis, 2004.

Deze film hebben we gekeken op een hotelkamer in Den Bosch, nadat we 's middags de tentoonstelling van Hjeronimus Bosch hadden bezocht.
Ik wist dat ik de film al eens eerder gezien had, en dat was ook zo. Wel bleek ik hem te verwarren met een andere, waarvan ik de naam nu niet meer weet. Daar kwam anyway ook een ongeluk in voor, grijns.
Deze film was samengesteld uit een aantal geschiedenissen, die soms samentroffen, soms niet. In elk geval hadden ze allemaal hetzelfde thema: rassendiscriminatie.
De meeste indruk maakte het drama tussen de vervelende politiesergeant John Ryan, en de vrouw van een zwart echtpaar. Ryan houdt hen staande, om geen andere reden dan omdat hij de pé in heeft. Hij vernedert hen beiden tot op het bot, eerst door de man als een misdadiger te behandelen, vervolgens door in diens bijzijn zijn vrouw te 'fouilleren' , wat in feite een openlijke aanranding is.
Diezelfde verschrikkelijke Ryan is thuis een lieverd voor zijn zieke vader, die niet meer plassen kan vanwege een ontsteking o.i.d. aan de prostaat. Maar het meest dramatische is, dat later in de film dezelfde vrouw ondersteboven vast zit in een verongelukte auto; en dezelfde akelige man  haar hier redt met gevaar voor eigen leven.
De vrouw die ik bedoel, Christine Thayer gespeeld door Thandie Newton. 

Heel gemeen machtsmisbruik van rechts John Ryan, gespeeld door Matt Dillon
Vernedering van Cameron Thayer, gespeeld door Terrence Howard
Het lijkt hun het huwelijk te kosten.
Aan de dood ontsnapt, door die vreselijke man.
John benadert de vrouw in nood werkelijk zeer zachtmoedig tijdens de reddingsoperatie; én hij vertoont  buitengewoon moedig gedrag. Totaal het omgekeerde van bij de aanranding. 
Ook voor zijn vader is hij zachtaardig.
Een andere zeer spannende verhaallijn (eigenlijk twee, die samenkomen) is die van de slotenmaker Daniel Ruiz, en zijn dochtertje Lara. Respectievelijk gespeeld door Michael Peña en Ashlyn Sanchez. 
Ruiz wordt beschuldigd door zijn opdrachtgeefster dat hij de sleutels van haar huis wel zal doorgeven aan zijn bajesvrienden. Hij ziet er inderdaad 'eng' uit, met tatoo's en een kale kop. Maar hij blijkt een hele lieve vader, die zijn 5-jarig dochtertje Lara (onder het bed gekropen) omhangt met een tovercape, die hij zelf al jarenlang omheeft; hij heeft hem gekregen toen hij zelf 5 was, van een elfje. 
Lara angstig onder het bed.
Ashlyn Sanchez en Michael Peña bij de première van Crash.
Ruiz wordt achtervolgd door de Iraniër Farhad, die óók een nieuw slot van Ruiz gekregen heeft. 
Farhad, Iraniër. Heeft ook last van vooroordelen en van discriminatie.
Maar Ruiz heeft Farhad gewaarschuwd, dat hij een nieuwe deur nodig had. Farhad luisterde niet, en korte tijd nadien werd zijn hele winkel kort en klein geslagen. Ondanks alle waarschuwingen van Ruiz houdt Farhad hém verantwoordelijk, en gaat nu verhaal halen. Hij schiet op Daniel Ruiz, precies op het moment dat diens dochtertje Lara hem in de armen springt. Zij weet dat hij de beschermende cape niet om heeft. Farhad beseft wat hij gedaan heeft, de ouders Ruiz schreeuwen het uit van pijn... Maar het dochtertje overleeft het.
.
Nog een paar belangrijke verhaallijnen zitten hem in de jonge zwarte criminelen, Peter en Anthony.
Lorenz Tate als Peter, en Ludacris als Anthony. Een paar lekkere jongens.
Dit is de oudere broer van Peter, al komen we daar pas aan het einde van de film achter. Don Cheadle, als Graham Waters.
Het zijn gevaarlijke criminelen, en de broer van de politieman komt om. Ook dat is een dramatisch verhaal, omdat zijn moordenaar een heel goedwillende, jonge politieman is. 
De goedwillende jonge politieman, Ryan Philippe, als Tom Hansen.
Tom Hansen was erbij toen zijn collega de jonge zwarte echtgenote molesteerde; Hij wil niet meer met hem samenwerken; meer nog: hij redt Cameron als die nóg een keer wordt aangehouden. 
Maar bij toeval krijgt hij Peter Waters (een lifter) in de auto. Hij denkt dat hij door hem belazerd wordt, wil hem de auto uit zetten. Als dat niet vlug genoeg gebeurt, schiet hij hem dood. Peter heeft een Christoffelbeeldje in de hand, waaruit blijkt dat hij helemaal geen slechte bedoelingen had. 
De film begint en eindigt met het vinden van deze dode jongen. 
De moeder van de broers Waters is wanhopig, maar geeft haar oudste, nog levende zoon - die haar altijd helpt en ondersteunt - de schuld van alles.
Nog een poster, met alle hoofdrolspelers
Regisseur van de film is Paul Haggis.
Paul Haggis.
Ik vond het weer interessant te lezen, dat Haggis een open brief aan de Scientology Church heeft geschreven. Hierin valt hij de kerk aan vanwege hun intolerante standpunt over het homohuwelijk. Bovendien moest  zijn vrouw volgens de Scientology breken met haar ouders vanwege iets triviaals; ook dat laakt hij.
Haggis is ook de producer van Million Dollar Baby, onder regie van Clint Eastwoord.
Trailer
De film wordt een 'ensemble-drama film' genoemd. Hij is geïnspireerd door een gebeurtenis uit het echte leven dat Haggis overkwam: zijn auto werd ook gekaapt.
Er spelen diverse rassen in: blank, zwart, Perzisch, Koreaans, Latino. Elk heeft zijn persoonlijke reden om te discrimineren. Het is vaak geen haat, maar iets in hun veronderstellingen over mensen die maakt dat zij de mens tegenover zich niet kunnen zien zoals hij is. 
De film is verladen met Oscars en andere prijzen. 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten