Antonio Machado
Vroege uitgave van de dichtbundel, waarin dit gedicht staat (Un loco)
Zo zagen we de roofvogels zelf ook vanuit de bus, onderweg van Madrid naar Segovia. Gieren.
Impressies van het Castiliaanse landschap, zo mooi beschreven door Machado: rood en grijs
Meestal dor, zo stel ik het me voor.
Maar tegenwoordig is veel Castiliaans landschap in cultuur gebracht.
Een krankzinnige
Gedicht CVI uit Campos de Castilla
Het is een melancholische, gure middag;
In een herfst zonder vruchten,
De steriele, sjofele aarde is
gebrandmerkt door de schaduw van een centaur.
Op een weg door de droge vlakte
tussen verdorde populieren
loopt verloren
alleen met zijn schaduw en zijn waanzin
de krankzinnige te schreeuwen.
Ver weg zijn donkere steppenbewoners:
Heuvels met kreupelhout en doornstruiken
En overblijfsels van oude steeneiken
Die de kroon vormen van norse bergketens.
De gek brult
alleen met zijn schaduw
en zijn hersenschimmen.
Zijn gestalte is vreselijk en grotesk
Schraal, smerig, gehavend en slecht geschoren.
Koortsogen verlichten zijn uitgeteerde gezicht.
Hij vlucht voor de stad. Voor de armzalige
laagheden, de ellendige mooipraterijen en de klussen
van verveelde niksnutten, voor de gemeenheden
van werkeloze kooplieden.
Over de velden van God
trekt de gek verder.
Over het verdroogde skelet van de aarde
rood van de roest en grauw van de as
Hangt een visioen van oneindige zuiverheid.
Hij vlucht uit de stad. Stadse onverschilligheid!
Triest lichaam met een verdorven geest!
Het was niet dat deze dolende ziel
los gerukt werd of kapot gemaakt
door zijn eigen bittere tragiek:
Hij boet voor andermans zonde:
voor het gezond verstand.
Het vreselijke gezonde verstand van de idioot.
Agnes
Vertaald op 10 december, met een klein beetje hulp van Armand F. Baker.
Ik denk dat sommigen van de tegenwoordige daklozen samenvallen met dit gedicht.
Deze thuisloze is een portret van de Engelse fotograaf Lee Jeffries.
Centaur, mythologisch wezen, half mens, half paard. Gold als woest dier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten