woensdag 19 augustus 2015

Jamón Jamón, Bigas Luna, 1992.

"Jamon Jamon" is a kind of movie I have a great fondness for. It is frankly outrageous, it has the courage to offend, it is not afraid of sex, and it goes over the top in almost every scene. It takes a certain kind of moviegoer, I suppose, to enjoy a film like this; of course it's in bad taste, of course it's vulgar, of course it flies in the face of all that is seemly, and, of course, that is the idea.

Bovenstaand is een citaat uit de recensie van Roger Ebert, het leek me goed om daar dit keer eens mee te beginnen.
De film was gekozen afgelopen zondag door Zomergast Adriaan Geuze (1960), landschapsarchitect.
Bigas Luna (1946 -  ), regisseur; foto 2005.
Het gevecht aan het eind van de film, tussen Raúl en José-Luis (op het laatst op hun knieën), vertoont reminiscenties met dit schilderij van Goya, gevecht met knuppels. 

De hammen uit de titel 
De Osborne-stier, die door José-Luis ontmand wordt. 
Adriaan Geuze (1960), Zomergast, landschapsarchitect. Jamón Jamón was zijn keuze-film. Hij ontdekte er ook reminiscenties aan Dali in; vooral het landschap. De film is opgenomen in het woestijn-gebied bij Zaragoza.
Ik vond dit een geweldige film, het feit dat hij ook alweer bijna 25 jaar oud is doet niets ter zake. Hij is wel 'de grappigste sex-film' genoemd, en ja: hij maakte mij én aan het lachen, én ik vond de sex-scenes echt goed. Ik bedoel dat ik er warm van werd, en dat gebeurt niet veel. Ik las ergens: deze regisseur is niet bang voor sex. Het gesabbel aan de tepels van Silvia (Penélope Cruz) was écht. Lachwekkend én sexy waren de twee vrienden Raúl en ??? die een nep-stierengevecht hielden, waarbij de camera in close up op hun korte broeken met stijve penissen stond. Er zaten idiote, malle scenes in: bijvoorbeeld dat zoonlief José-Luis met een eigen idee aankomt in het onderbroeken-bedrijf van zijn ouders. Hij heeft een onderbroek ontwikkeld voor een loopse teef, haha. Zo zaten er meer gekke dingen in: het biggetje dat doodgereden werd, de bal die van de Osborne-stier afgehaald werd, het naakte stierenvechten in de nacht, of het eten van knoflook vóór de sex.
Er zat ook wel echt een verhaal in: twee geliefden, Silvia en José-Luis, willen trouwen omdat zij zwanger is, maar moeder van zoon wil hem voor zichzelf houden en verbiedt contact. Zoon blijkt al regelmatig met de moeder van Silvia naar bed te zijn geweest in haar bordeel. De moeder van José-Luis stuurt een onderbroeken-model (ik bedoel een jonge man die onderbroeken showt) op Silvia af om haar te verleiden. Maar ze wordt zelf verliefd op die Raúl, en begint een affaire met hem. Aan het slot vechten Raúl (die echt verliefd geworden is op Siliva, zij op hem) en José-Luis met elkaar, met een ham (hilarisch!), waarbij Raúl José doodslaat.
Aan het eind van de film hebben moeder Conchita en zoon José-Luis elkaar in de armen (hoewel, hij is natuurlijk dood); de vader van José (Manuel) en Silvia, en Raúl en de moeder van Silvia (Carmen).
 
Oh ja: er is natuurlijk de constante verbinding die gelegd wordt tussen eten en sex. Het gaat om 'primaire lusten'. De film is inderdaad, zoals Geuze het formuleerde, overal 'over the top'. Maar dat maakte hem juist erg leuk. Vond ik.
De film won de Zilveren Leeuw in 1993 in Venetië. 
Raúl en Silvia bij het billboard met de onderbroekenreclame. 
Raúl in het hammen-gevecht 
Dit was ook zoiets belachelijks: Carmen (Silvia's moeder) doet de papegaai na bij het sexen met José-Luis. 
Die motor heeft Raúl gekregen van Conchita, voor bewezen sex-diensten.
Trailer


Geen opmerkingen:

Een reactie posten