vrijdag 23 januari 2015

La ordilla roja, (De Rode Eekhoorn), Julio Medem, 1993.

Poster
Deze film heb ik met veel plezier bekeken. Hij was spannend (leuke, onverwachte verhaallijn), grappig (beetje gekke hoofdpersonen) en ook nog een beetje eng (de zelfmutilatie van Sophia's man, het motorongeluk). Hij wordt wel de Spaanse Vertigo (Hitchcock) genoemd.
Jee, (Jota), de hoofdpersoon, staat aan het begin van de film op het punt zelfmoord te plegen, naar we later begrijpen, omdat zijn vriendin Elisa hem verlaten heeft. Maar in plaats dat hij dat hij daarin slaagt, ziet hij hoe een motorrijdster van het talud afvalt. Ze verliest haar geheugen door de klap.
Jee begeleidt haar naar het ziekenhuis, waar hij zich uitgeeft voor haar vriend. Hij verzint een geheel nieuwe identiteit voor haar, en haalt haar uit het ziekenhuis weg. Ze gaan samen op vakantie, alsof ze dat al lang samen hadden afgesproken.
Met z'n tweeën voor hun tentje. 
Zij neemt aan wat hij zegt, ze worden allebei verliefd. 
Ze hebben..... 
.... een hele leuke tijd samen; ook met de buren, die hartelijk tegen hen zijn. Vooral de vrouw.
Maar het kan natuurlijk niet goed blijven gaan met zo'n leugen. De puberzoon van hun buren op de camping brengt Elisa - dit is de naam die Jee voor haar verzonnen heeft, en die ook nog eens overeenkomt met zijn vorige geliefde, voor wie hij een lied heeft gemaakt en uitgebracht - onder hypnose. Dan blijkt ze opeens wel te weten wie ze echt is: Sophia.
Onze Sophia, tussen haakjes, zingt trouwens onder de douche alsof ze opera gestudeerd heeft.  
Hier kiest Elis/Sphia in de jukebox het lied Elisa uit, van de band van Jota. 
Hier de rode eekhoorn. De film draagt zijn naam. Hij wordt 'de koning van het bos' genoemd; ik geloof om zijn slimheid. Dan zou Sophia in deze film de 'eekhoorn' zijn.
Sophia's man Felix, een engerd, die naar haar op zoek is sinds haar verdwijning. Hier verwondt hij zichzelf, heel akelig. Zijn woede op Jee is terecht. Ze rijden in zijn rode auto samen achter Sophia aan, maar raken te water. Dankzij zijn legendarische reactie-snelheid weet Jee te ontkomen uit de auto onder water, maar die griezel Felix komt gelukkig om.
Trailer
De maker is een Bask, en de film zou Baskische elementen hebben. Zo worden er Baskische plaatsnamen gebruikt.
Ergens las ik ook, dat de zelfverminking van Sophia's man Felix reminiscenties heeft met het geweld van Baskenland. De man is zelf gewelddadig, ook tegenover zichzelf. Dan zou Lisa's/Sophia's amnesie verklaard kunnen worden als een poging van een deel van de Baskische gemeenschap om te ontsnappen aan dat geweld, en zo een nieuwe identiteit voor dat land te scheppen.
(Ik heb het niet verzonnen, het klinkt een beetje gezocht.)
 
Nog over de titel:
Er is een stukje film over dit diertje, in een droom van Jota. Zie DEZE RECENSIE. Daarin komt dat stukje voor over die slimheid, dat ik al noemde.
Elke keer als er een eekhoorn voorkomt, hangt er iets vreemds in de lucht. Bijvoorbeeld met de vleesetende eekhoorn op de camping; het boekje over eekhoorns bij Felix thuis.
Maar de symboliek wordt niet helemaal duidelijk, nergens. En er is méér vreemds dan alleen deze rode eekhoorn: Jota heeft bepaalde gaven die niet normaal zijn, denk aan het kunststukje met de helm, die hij vangt en opzet, terwijl hij tegelijkertijd een andere helm afzet. Of het vreemde gedoe met de foto's: hoe kan Sophia op een foto met Elisa staan?
Zo zwalkt de film een beetje tussen realisme en surrealisme, alsook tussen komedie en drama. Er is ook gezegd dat er een teveel aan beelden en ideeën is.
Neemt allemaal niet weg dat het een goede film was, Kubrick bijvoorbeeld vond dat ook, ik ben dus in goed gezelschap! ;-)
Julio Medem
 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten