maandag 27 oktober 2014

Oh Boy, Jan-Ole Gerster, 2012.

Deze film zag ik vlak nadat hij in Nederland was uitgekomen in Eye. Ik vond hem toen wel aardig, maar veel was me er niet van bijgebleven.
Hoes
Nu kwam ik de dvd tegen bij het snuffelen bij de bieb, ha! Oh boy nog maar eens gekeken, te meer omdat Ton hem destijds zo leuk vond. En omdat hij zo wordt geprezen omdat hij zich in het hedendaagse Berlijn afspeelt. Nou vind ik dat wat overdreven: ik herken niks. Je ziet enkele keren een U-Bahn langs razen, maar ik heb geen idee waar dat allemaal is.
Waaróm ik zo weinig onthouden heb, kwam doordat de film me bij de eerste keer kijken elke keer op het verkeerde been zette. Ik verwachtte steeds onheil, maar dat kwam niet.
Nee: het is geen gewoon verhaal, maar een aaneenrijging van ongemakkelijke momenten. Bijvoorbeeld: de hoofdpersoon, een jonge man genaamd Niko Fischer, wil stiekem weg van het bed van zijn vriendinnetje, maar zij ontwaakt, betrapt hem bij zijn voorgenomen vluchten en stelt hem allerlei vragen. Hij ontkomt er niet aan te zeggen dat hij gewoon niet meer verder wil met haar.
Of: hij ontmoet een meisje van vroeger, die hij altijd gepest heeft omdat ze zo dik was. Zo erg, dat ze zelfs zelfmoord had willen plegen. Of: zijn vader vernedert hem omdat hij geen golf kan spelen. Wat weer als diepere achtergrond heeft, dat de zoon zijn vader steeds heeft voorgelogen over zijn studie, waarmee hij allang gestopt is. En Pa al die tijd maar lekker door betalen! Nu heeft Pa de  bankrekening van zoon opgeheven, zoek het lekker verder zelf uit, joh! Of: Niko bestelt een koffie, een gewone koffie, maar die bestaat in dat tentje niet. De gewoonste koffie kost hem 3,80 o.i.d., en dat heeft hij niet. Hij probeert dan het geld terug te pakken, dat hij net aan een bedelaar gegeven heeft. Maar daarbij wordt hij betrapt door een voorbijgangster...
Met Julika uit zijn jeugd lijkt zich een leuke vrij-scene te ontwikkelen. Maar zij wil dat hij iets zegt als: ik wil dit lekkere dikkerdje neuken (ze is nu graatmager). Dat vindt hij toch te bizar, waarna zij hem de huid volscheldt.
Een van de laatste gebeurtenissen is een ontmoeting met een man die zestig jaar geleden meegemaakt heeft dat zijn vader de ramen ingooide van een etablissement. De man stoort hem eigenlijk, hij wil alleen zijn. Toch luistert hij naar zijn verhaal. De man gaat naar buiten en valt voor dood neer. Niko Fischer begeleidt hem naar het ziekenhuis, brengt daar zelfs de nacht door. Bij de dageraad is de man gestorven. Niko gaat naar een café, en bestelt en krijgt eindelijk de koffie, die hij de hele tijd al wilde hebben, maar nergens kreeg. - Einde film. 
Vreselijke vader die zo goed kan golfen. 
Alleen maar 'rare' koffie, en duur.  
Zóó dik was 'Julia de Pot' 
Met zijn vriend Matze 
Wordt het nog wat met die Julika?
Eindelijk: koffie. De titel is later veranderd van Oh Boy naar A Coffee in Berlin.
Trailer
Jan-Olof Gerster
 
 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten