Het zijn alleen maar aan elkaar gemonteerde beelden van allerlei mensen, amateurs en professioneel, van die 22e november 1963. Zo krijg je een gedetailleerd beeld van hoe die dag verliep van uur tot uur. Het begint met de aankomst van het vliegtuig. Toen er nog niets aan de hand was.
Ik zelf heb de moord - althans het bericht ervan - meegemaakt, toen we met elkaar in de Dondersstraat woonden in Bussum, omdat ons eigen huis gerestaureerd moest worden na de brand. Ik kwam thuis en ging te bed in de achterkamer, waar wij vier meiden sliepen samen met mijn moeder.
Er waren toen verder helemaal nog geen beelden. We praatten erover na.
Nu, op de tapes, valt het roze mantelpakje en dito hoedje van Jacky zo op. Toen zeker niet, want er was nog geen kleurentelevisie.
Ik herinner me ook de moord op Lee Harvey Oswald. Mijn broer Sjef moest steeds maar de reporter nadoen: Lee Oswald has been shot! Lee Oswald has been shot! Terwijl nu weer die maffe stem van Sjef in mij na-echode, keek ik naar Oswald, en zag hoe hij waarschijnlijk inderdaad een zondebok was. Zijn schuld is nooit bewezen, maar ik kan het me zo goed voorstellen dat het de Amerikanen goed uitkwam dat ze een communist konden beschuldigen.
Kennedy was een ongelooflijk knappe man om te zien, heel aardig leek hij me ook. Het hele drama van toen werd door deze documentaire voor mij weer helemaal voelbaar gemaakt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten