Life of Pi - Yann Martel

Wat een teleurstelling, deze film! Ik heb er maanden op gewacht bij de bieb, iederéén wilde hem zien! En eindelijk hadden we hem dan nu. Op de dag van de crematie van een goede vriend bekeken we hem, om een beetje bij te komen. Ik had eigenlijk moeten zingen, maar ik zag tegen de repetitie op. Niemand moest nu een kribbig woord tegen me zeggen...
Dus Life of Pi gekeken, nieuwsgierig gemaakt door de beelden van een jongen met een tijger in een boot.
Het is een verfilming van de roman met dezelfde titel door de Canadese auteur Yann Martel. Hij won er de Booker Prize mee.

Yann Martel in 2008

 

 

Maar nu over de film:

Het NRC schreef  op internet dat het een film voor pubers was. Terwijl de regisseur, Ang Lee, ook de prachtige film Brokeback Mountain heeft gemaakt. Dat is wat je noemt een film voor volwassenen.
Ik ben het daar mee eens, Life of Pi is niet serieus te nemen. Een kinderachtig/kinderlijk verhaal met erg gemakkelijke religieuze elementen. Veel bidden.
Uit de discussie die volgde op de NRC-recensie begreep ik wel dat voor veel mensen de film wél iets spiritueels betekent; zoals gezegd wordt dat ook nogal benadrukt. Voor mij was het meer een sprookje, ik verveelde me wat bij het verhaaltje.
De beelden zijn soms wel heel erg mooi, vooral de golven. Oeit. De special effects zijn ook bijzonder, daarvoor wilde ik de film natuurlijk ook zien.
Ik vond de gedachte dat het hele verhaal beeldspraak was - waarbij de tijger dan Pi zelf moest verbeelden, de zebra een zwaar gewonde matroos, de hyena de kok, de orang oetan zijn moeder enzovoort - wel mooi. Pi overleeft als enige... Die gedachte was niet bij mijzelf opgekomen.
Zie verder Wikipedia voor de synopsis .

  De trailer